Litworowa Studnia
49°14′02″N 19°54′56″E/49,233944 19,915556| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
43 m |
| Głębokość |
16,4 m |
| Deniwelacja |
16,4 m |
| Wysokość otworów |
2031 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
340 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.F-12.01 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′02″N 19°54′56″E/49,233944 19,915556
| |
Litworowa Studnia – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się nad Doliną Litworową, tuż pod granią Małołączniaka, w pobliżu Litworowej Przełęczy, na wysokości 2031 metrów n.p.m.[1][2] Długość jaskini wynosi 43 metry, a jej deniwelacja 16,4 metra[3].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jest to typowa jaskinia pionowa składająca się głównie ze studni. Pierwsza studnia za otworem wejściowym ma 9 metrów głębokości i prowadzi do kolejnej, 5-metrowej studni. Z jej dna odchodzą krótkie korytarzyki z dwiema bardzo ciasnymi studzienkami.
Między 9-metrową, a 5-metrową studnią znajduje się nie zbadany do końca korytarz[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są mokre.
Mchy, glony, wątrobowce oraz porosty rosną w górnej części pierwszej studni[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Pierwszą wzmiankę o jaskini opublikował Z. Wójcik w 1978 roku, choć była ona prawdopodobnie znana od dawna[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-02-01].